Rabbit-Proof Fence

Glavne junakinje su dakle tri sestre koje se početkom 1930ih, iz majčinih ruku, sa svoje zemlje nasilno otimaju od strane državnih službenika koji ih potom voze 2500km dalje, na drugi kraj Australije, gde im eto država "pomaže" odvajajući ih od njihovog crnog naroda, "spasavajući beli gen" i obučavajući ih za sluškinje beloj gospodi. Kamp je užasno mesto stroge discipline i zatvorskog ambijenta, gde se deci brani da govore jezikom svog naroda, uz strogu kontrolu kretanja, gde one milice koje uopšte pokušaju pobeći čeka iskusni tragač koji nikada nije izgubio trag dece, uvek ih vraćajući u taj sumorni kazamat. Međutim, ovoga puta čitav taj sistem, direktor projekta (Kenneth Brannagh) i sam tragač (ko drugi do David Gulpilil) se stavljaju pred izazov u vidu odlučne malecne, bistre i lukave Molly, koja sa svoje dve mlađe sestre beži iz zloglasnog kampa, bez uzmaka prevaljujući mukotrpan put od 2500km australijske divlje prirode, večito se skrivajući u senkama, snalazeći se oko hrane i vode, sa naslovnom žicom protiv zečeva kao jedinim geografskim orijentirom znajući da upravo ona vodi kao udaljenoj majci, domu. 

Još jedan proganjajući film o sudbini australijskog prvobitnog stanovništva, Aboridžinima kojima je zemlja posle najmanje 30 000 (negde se navodi i 50 000) godina oduzeta od strane evropskih doseljenika, čija je vlada (i deo naroda) dugo godina imala gnusan odnos prema ovom plemenskom narodu, gurajući ih uvek na krajnje društvene margine uz rasističke ideje. Ovaj film govori tek o jednom od nebrojeno slučajeva oduzimanje dece, njihovom duhu, volji i ljubavi prema svojoj porodici, majci, zemlji, o otporu svirepom sistemu, sve to u ponovo u velelepnim australijskim pejzažima u svojevrsnom "road" filmu, gde se tokom tog višemesecnog puta ove milice usputno susreću sa najrazličitijim ljudima koji pa oslikavaju jedno vreme i društvene odnose ovog prelepog, avaj i brutalnog kontinenta. Svakako mi se dopao, male glumice su odlične, lokacije/priroda prelepi, tema izuzetno važna, kako sa istorijske, još i vise sa humane, ljudske strane, ponovo nam pružajući autentičan australijski film, koji se eto ne stidi da priča o svojoj mračnoj proslosti, davajući nekada oduzeti glas svom napaćenom i obespravljenom prastanovništvu. 

Kao takav, svakako (mi) spada u sam vrh savremenog australijskog filma. Preporuka.