Fat City

Melahnolična priča o bokserima, snovima i iluzijama, alkoholizmu, u režiji veterana John Hustona, donela nam je i sjajne uloge Stacey Keacha, Jeff Bridgesa i posebno realističnu epizodnu rolu sjajne Susan Tyrell.

Naši junaci su dvojica boksera, u sutonu karijere tridesetogodišnjeg Tullyja (Stacey Keach), borca koji je nekada stigao i do borbe za titulu, koju je, avaj, izgubio, odmah potom zajedno i sa suprugom koja ga je tada napustila, te ovaj već nekoliko godina gluvari po sivim bircuzima, istovremeno sažaljevajuci sebe i sanjajući o povratku u ring, bolji nego ikada…i sa druge strane imamo devetnaestogodišnjeg perspektivnog borca Ernieja (Jeff Bridges), koji svoj (upitni) talenat troši po mračnim arenama, u trećerazrednim borbama, uz red uspeha, red poraza…dok kraj sebe ima mladu devojku koja ostaje trudna sa njim, te on počinje da sumnja u svoju boksersku karijeru. Film uz svoje sive tonove ovu dvojicu likova vodi kroz poraze i pobede za šaku bednih dolara, prićajući nam još jednu turobnu priču o svetu boksa…

Priča je najvećim delom zanimljiva, no kvalitet filma se ogleda prvenstveno u glumi i meni sjajnom tonu, ambijentu beznađa (ili lažne nade), uz otrcane sale, zagušljive arene, zadimljene barove, oronule stanove sa istim takvim i likovima, tako realnim i ljudskim, tipično za to meni najbliže doba hollywooda, sedamdesete godine.

Scene izmedju Keacha i večito pijane Tyrellove, u sumanutoj vezi i još sumanutijim dijalozima, podsetile su me na prozu Bukowskog, pa i sam film Barfly, zbilja su odlični.